Nie wiem jak Wy, ale ja ich nie cierpię. Zawsze się zastanawiam cy poza standardowymi gadkami w stylu „a pamiętasz jak się ujebaliśmy u Łysego? hahaha” będą jakieś tematy do rozmów. Osobiście nienawidzę przechwałek. Do czego to ty nie doszdłeś, gdzie ty nie byłeś i czego ty nie widziałeś. Mam to w dupie. Wystarczy, że na NK spamujesz stertą zdjęć swojej skacowanej mordyna tle palmy ośle! A jak spotkanie po latach jest nieplanowane to już w ogole dostaję marwicy mózgu. Stoją takie dwa głąby i pierdolą o dupie Maryni, marząc aby ten drugi zamknął w koncu mordę i poszedł w uj. Bo o czym z takim gadać? Mam gdzieś tak samo jak i on co się u nas dzieje, bo za chwilę i tak znów o sobie zapomnimy.
Przede mną jedno z planowanych spotkań. Jestem przerażona i dręczą mnie koszmary. Chyba zacznę znów spac w szafie. Tym gorzej dla mnie, że niewiele będzie do wspominania. Ot, życie… Ale jestem cholernie megapodekscytowana. I pewna, że jak tylko padniemy sobie w ramiona to wszystko mi minie, i znów będę mogła spać w mojej wannie.
Witaj w krainie absurdu 